دانش پژوه سطح سه، رشته تبلیغ (گرایش حج)، مؤسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا (ع).
چکیده
انسان در لغت از مادهی «انس» اشتقاق یافته است، از این رو موجودی اجتماعی است، بعضی دیگر آن را از «اُنس و محبت» دانسته و برخی از ماده « نسی » دانسته اند چون او موجودی فراموشکار است. متفکران مادی او را موجودی مادی و متفکران الهی او را دارای دو مرحله بدن و روح مجرد میدانند.اولیاء الهی برای او روح مجردی غیر آن روح قائل هستند که درمقام عنداللهی حضور دارد.رو ح انسانی دو بُعد دارد که خصیصه نفسانی آن، در قرآن با اوصافی از قبیل عجول، هلوع، ظلوم و جهول نکوهش شده است و بُعد عقلانی (فطرت الهی) با عنوان خلیفه الهی، امانت دار خدا و موجودی ابدی مورد ستایش خدا قرار گرفته است.بین انسان و خدا، رابطه وجودی برقرار است که با شعور و آگاهی انسان همراه میباشد.قرآن کریم به مسأله هدفداری جهان و انسان تأکید نموده و حقیقت جهان را، زمینه ساز رشد و تکامل انسان معرفی مینماید. خلافت و جانشینی خدا، عبادت و بندگی، تحقق رحمت و مهر الهی، تسبیح و تقدیس الهی، علم و قدرت پروردگار، سیر الی الله و معرفت الله را؛ هدف آفرینش انسان معرفی مینماید و در میان آنها، هدف اصلی و نهایی «عبودیت» است که سایر اهداف نیز در مسیر عبودیت قرار میگیرد. رحمت واسعه الهی خداوند هم نتیجه این عبودیت است.
)