صلح تاریخی امام حسنعلیه السلام با معاویه، طی قرون متمادی متمسکی برای ایراد اتهامات و القای شبهات فراوان در رابطه با سیاست و موضع گیریهای اهل بیت به ویژه حسنین از سوی غافلان و معاندان مذهب حقهی شیعه بوده است، تا آنجا که برخی تلاش نمودهاند از سویی این صلح را دلیل بر روحیهی ضعیف و مسامحهجویانهی امام حسنعلیه السلام و از سوی دیگر، وسیلهای برای انتقاد از قیام امام حسین علیه السلام و اثبات روحیهی جنگ طلبانهی ایشان قرار دهند و به زعم خویش این دو امام را نقطهی مقابل و ضد یکدیگر نشان دهند و بدین ترتیب بر مظلومیت ایشان افزودهاند. این اتهام واهی، در حالی مطرح می شود که امام حسن علیه السلام، بارها و از طرق مختلف، قبل، حین و پس از خلافت در برخوردهای عمومی، خصوصی، مناظرات و مکاتبات و حتی نبرد مسلحانه به حقانیت تاریخی خود و خاندانش تصریح کرده و سرانجام نیز در شرایطی که با تداوم اهداف شوم و جنایات معاویه از یک سو و اظهار ضعف یاران امام از سوی دیگر، با قبول صلح مشروط به اجرای سیاست مبنایی حفظ اصل اسلام پرداخته و بدین طریق، به شناخت مردم از چهرهی واقعی معاویه اهتمام ورزیدند.