دانش پژوه سطح سه شیعه شناسی مؤسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا علیه السلام
چکیده
در طول تاریخ اسلام مسلمانان قرنها براى زیارت مزار پیغمبراکرم(ص) و قبور بزرگان بقیع بار سفر مىبستند و کسى مشکلى نداشت تا این که نوبت به ابن تیمیّه در قرن هفتم رسید. وی اولین کسی است که از این مسأله جلوگیری کرد و به حرمت آن فتوا داد و پیروان خود را از این کار منع کرد و گفت: «بار سفر بستن فقط براى رفتن به سه مسجد جایز و بقیّه موارد ممنوع است». دلیل او حدیثی است که در صحاح و به نقل از ابوهریره آمده است. به منظور تبیین این زاویه گیری در بین مسلمانان، ابتدا به بیان فتاوا و ادله مانعین شدّ رِحال (سفر برای زیارت) پرداخته و در کنار آن، ادله عقلی، آیات و روایات فریقین با استناد به منابع اهل سنت نقد و بررسی شده است و در نهایت با ارائه هفت دلیل مستند، نه تنها بی پایه بودن این نظریه آشکار میگردد، بلکه استحباب این عمل ارزشمند نیز به اثبات میرسد.
معرفت, محمد. (1391). شَدِّ رِحال؛سفر برای زیارت (نقدی بر عقائد وهابیت درمورد زیارت قبور). فصلنامه تخصصی اسلام پژوهان, 1(شماره دوم - زمستان 91), 73-88.
MLA
محمد معرفت. "شَدِّ رِحال؛سفر برای زیارت (نقدی بر عقائد وهابیت درمورد زیارت قبور)", فصلنامه تخصصی اسلام پژوهان, 1, شماره دوم - زمستان 91, 1391, 73-88.
HARVARD
معرفت, محمد. (1391). 'شَدِّ رِحال؛سفر برای زیارت (نقدی بر عقائد وهابیت درمورد زیارت قبور)', فصلنامه تخصصی اسلام پژوهان, 1(شماره دوم - زمستان 91), pp. 73-88.
VANCOUVER
معرفت, محمد. شَدِّ رِحال؛سفر برای زیارت (نقدی بر عقائد وهابیت درمورد زیارت قبور). فصلنامه تخصصی اسلام پژوهان, 1391; 1(شماره دوم - زمستان 91): 73-88.