همسان گزینی زوجین

ازدواج یکی مهم‌ترین مراحل زندگی است که اسلام اهمیت ویژه‌ای، بر آن قائل است. قرآن علاوه بر اینکه بر ازدواج اهتمام می‌ورزد؛ ازدواج را عامل آرامش، مودت و رحمت می‌داند و در راستای رسیدن به این آرامش، ملاک‌های را برای انتخاب همسر بیان می‌کند. مهم‌ترین شاخصه‌ای که بر دیگر شاخصه‌ها ارجحیت دارد؛ همشان بودن زوجین است که در روانشناسی و جامعه‌شناسی خانواده از آن با عنوان همسان گزینی در ازدواج یاد می‌کنند.
 اسلام بر همسان گزینی هم کف و در بعد ایمان و اخلاق و درجات آن تأکید می‌کند، اما به نظر، چون اصل در ازدواج، آرامش، مودت و رحمت است ملاک‌های انتخاب همسر نیز در این مسیر تعریف می‌شود، لذا همسان گزینی نیز برای ارتقاء آرامش، رحمت و مودت بیشتر است. پس همسان گزینی علاوه بر اینکه در بعد دینی، ایمانی و اخلاقی مورد تأکید است در دیگر شئون نیز جاری و ساری است. هرچند بعد دینی و ایمانی و اخلاقی از اهمیتی ویژه‌ای برخورد دار است، اما همسان گزینی در ابعاد جسمی، اجتماعی، اقتصادی و قومیتی نیز اگر به آرامش، مودت و رحمت در بین زوجین بینجامد، مورد اهتمام دین است؛ چراکه زوجین همچنان که ازنظر جسمی و جنسی مکمل یکدیگر محسوب می‌شوند، در ابعاد اخلاقی، روانی، شخصیتی، اقتصادی و اجتماعی نیز می‌توانند مکمل یکدیگر باشند. البته باید توجه داشت همسان همسری و همسان گزینی، امری نسبی است و درک صددرصدی آن غیرممکن است؛ چراکه زوجین یا در مراتبِ ویژگی‌های همسان، تفاوت دارند یا در ابعاد دیگر باهم، ناهمسان هستند و یا هم در مراتب و هم در ابعاد دیگر باهم متفاوت‌اند.
پس همسان گزینی و همسانی در اولویت‌های زوجین مفهوم پیدا می‌کند و دین اسلام این اولویت را در ایمان و مراتب آن می‌داند.