دانش پژوه سطح سه، رشته تاریخ و سیره اهل بیت:، مؤسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا(ع)
10.22081/iqiri.2019.67222
Abstract
عصر امامت امامجواد (ع) همزمان با دو خلیفهعباسى (مأمون و معتصم) بود. در این دوره به علت ایجاد علاقه شخصى مأمون به علوم و با ایجاد «بیتالحکمه»، بحث و مناظراتعلمى گسترش بیشترى یافت. از طرفى شاهد گسترش فرقههاى مختلف از جمله: معتزله، زندیقان، غالیان و اهل حدیث هستیم و از طرفى، فرقههاىفقهى جدید اهلسنت یعنى شافعى و حنبلى ظهور یافتند. در این اوضاع که انواع فرقههاى گوناگون گسترش یافتهبودند، راهبردهاىسیاسی- اجتماعی امامجواد (ع) و برخورد ایشان با این جریانهاى فکرى، و در نهایت تداوم و گسترش تشیع از جمله موضوعات مهم در این عصر است. در اینمقاله، سعىشده که عوامل گسترش تشیع که رابطه مستقیم با سیره امامجواد (ع) دارد بررسى و راهبردهاى مدیریتی اجتماعی ایشان تبیین شود. این مقاله به روش توصیفى- تحلیلى و با تکیه بر منابع اصلى، گسترش تشیع در سیره امامجواد (ع) را بررسی میکند. واژههای کلیدی: امامجواد علیهالسلام، سیره، تشیع، فرهنگشیعی، گسترش.