1
دانش آموخته سطح 4 رشته دانش اجتماعی مسلمین، موسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا(ع)
2
کارشناسی ارشد علوم سیاسی
10.22081/iqiri.2020.71527
چکیده
هویت و حاکمیت دو مفهوم به هم تنیده و تأثیر گذار در عرصه سیاسی محسوب میشوند که گاه در تعامل و گاه در تضاد با یکدیگر به ایفای نقش میپردازند. مقوله هویت و حاکمیت در تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. نظامهای سیاسی حاکم در ایران در هر دوره و مطابق با اهداف و ایدئولوژی خویش سعی در نهادینه ساختن هویتی خاص را داشتهاند و هویتها نیز در هر دوره مطابق با سیاستهای هویتی حاکمیت به ایفای نقش پرداخته اند. از آنجا که روح جامعه ایرانی را باورها و ارزشهای دینی تشکیل میدهد، هویت دینی نقش اساسی و بی بدیل در تقابل و یا همراهی حاکمیت، در طول تاریخ ایفا نموده است. با درک این مهم پژوهش حاضر ضمن در نظر گرفتن هویت دینی به عنوان عنصری محرک و نیرومند در جامعه ایران به بررسی جایگاه و نقش آفرینی آن بر فضای سیاسی حاکم بر کشور از پهلوی اول تا پایان جنگ تحمیلی میپردازد. به نظر میرسد ساختار سنتی و مذهبی در کشور و نهادینهشدن ارزشهای دینی در میان جامعه ایرانی در طول تاریخ، تقابل جامعه با رژیم پهلوی و تحقق انقلاب اسلامی و در ادامه پیروزی و عبور از تهدیدات ناشی از جنگ تحمیلی را به همره داشته است.
عسکری, سید قدیر, & کریمی شیاسی, علی. (1399). بررسی نقش و جایگاه هویت دینی در فضای سیاسی حاکم بر جامعه ایران (پهلوی اول تا پایان جنگ تحمیلی). فصلنامه تخصصی اسلام پژوهان, 7(شماره چهاردهم-بهار 99), 7-30. doi: 10.22081/iqiri.2020.71527
MLA
سید قدیر عسکری; علی کریمی شیاسی. "بررسی نقش و جایگاه هویت دینی در فضای سیاسی حاکم بر جامعه ایران (پهلوی اول تا پایان جنگ تحمیلی)", فصلنامه تخصصی اسلام پژوهان, 7, شماره چهاردهم-بهار 99, 1399, 7-30. doi: 10.22081/iqiri.2020.71527
HARVARD
عسکری, سید قدیر, کریمی شیاسی, علی. (1399). 'بررسی نقش و جایگاه هویت دینی در فضای سیاسی حاکم بر جامعه ایران (پهلوی اول تا پایان جنگ تحمیلی)', فصلنامه تخصصی اسلام پژوهان, 7(شماره چهاردهم-بهار 99), pp. 7-30. doi: 10.22081/iqiri.2020.71527
VANCOUVER
عسکری, سید قدیر, کریمی شیاسی, علی. بررسی نقش و جایگاه هویت دینی در فضای سیاسی حاکم بر جامعه ایران (پهلوی اول تا پایان جنگ تحمیلی). فصلنامه تخصصی اسلام پژوهان, 1399; 7(شماره چهاردهم-بهار 99): 7-30. doi: 10.22081/iqiri.2020.71527