دانش پژوه سطح سه، رشته شیعه شناسی موسسه تخصصی آموزش عالی امام رضا(ع)
10.22081/iqiri.2022.74211
Abstract
در ابتدای اسلام باب تعقل و اجتهاد در جلوی اهل فکر و نظر باز بوده و اختلاف در عقیده و استنباط موجب دشمنی نمیشد ولی بعداً بخاطر تعصباتی که پیروان آن مذاهب به فقهایشان داشتند، سبب پیدایش مذاهب مختلفی شد، که همین تعصب سبب میشد آن گروه فقط خود را حق بدانند و دیگران را باطل. در ادامه اسلام، دستهای استعماری اینگونه اختلافات را بهترین مورد برای ایجاد زمینۀ آقایی خود میدیدند و همین سبب شد که آنها به این اختلافات دامن بزنند. در نهایت میتوان گفت این اختلافات در حقیقت مربوط به اصول دین نبوده و همین سبب شده تا افرادی از قبیل سید جمال الدین اسدآبادی برای اینکه بین همه مسلمانان جهان اختلاف وجود نداشته باشد، اقداماتی در راستای وحدت و تقریب بین مذاهب اسلامی انجام بدهند، که در این نوشتار ابتدا گزارشی از وحدت در دیدگاه سنت ذکر میشود و در ادامه وارد بحث اصلی در مورد عملکرد بعضی از افرادی که در این راه سعی و کوشش نمودهاند میباشد. روش جمع آوری این مطالب بر اساس تحقیق کتابخانهای است که سعی در ارائه گزارشی مختصر و مفید از افراد تقریبگرا و وحدتگرا که در راستای تقریب و وحدت بین مسلمین تلاش نمودهاند میباشد.