مرحوم «وحید بهبهانی» که از او به «استاد الکل» و «مجدد المذهب» یاد میشود در قرن دوازدهم هجری به دنیا آمد و با تلاش و کوشش فراوان به نشر معارف اهل بیت عصمت و طهارت و احیاء روش اجتهادی در استنباطات فقهی پرداخت. نام این عالم بزرگ با اجتهاد و مبارزه با اخباریگری مقرون گشته است. این فرزانه ی بزرگ با تحمل رنجها و مصائب فراوان توانست نظریهی اخباریگری را برای همیشه از تاریخ فقه و فقاهت برچیند و تفکر اصیل اجتهادی را دوباره در بین دانشمندان شیعه زنده کند. ایشان با پایه ریزی حرکتی بزرگ منشأ تحول بنیادین در روند فقه شیعی شد و با احیای علم اصول و تربیت شاگردان بزرگی چون «سید محمد مهدی بحر العلوم»، «شیخ جعفر کاشف الغطاء»، «مولی مهدی نراقی»، «مولی احمد نراقی»، «سید علی طباطبایی صاحب ریاض المسائل» و «میرزای قمی صاحب قوانین الاصول» زمینه را برای پیدایش تحولات بعدی در فقه و اجتهاد و رشد علم اصول فراهم نمود. در این مقاله نگاهی اجمالی به زندگی این عالم جلیل القدر خواهیم داشت.
)