شفافیت و عدم احتجاب، ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺟﻬﺖ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﻣﺤﻮﺭﻱ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻛﻼﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺩﺍﺭﻱ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻱ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺍﺳﺖ و به عنوان یک رکن بنیادین در جهت تقویت رابطه حکومت با شهروندان و یک حرکت اساسی در بهبود سیاستگذاری قلمداد میشود.
شفافیت و آگاهی عمومی مردم از آنچه در حکومت میگذرد، موضوعی نیست که به جوامع مدرن امروزی اختصاص یابد بلکه در رویکرد دینی نیز به مفهوم و محتوای شفافیت اشاره شد، همچنان که سنّت پیشوایان اسلام مؤیّد اصل شفافیت و عدم احتجاب آنها در تعامل با جامعه است، ﺍﺯ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻱ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺍﺳﻼﻡ، ﻣﺮﺩﻡﺳﺎﻻﺭﻱ ﺩﻳﻨﻲ ﺑﺮ ﺁﺭﺍﻱ ﺧﺎﻡ ﻭ ﻧﺎﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻱ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﺟﻮﻫﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻜﻞ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻭ ﻭﻇﻴﻔﻪﻱ ﺣﺎﻛﻢ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺩﺍﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﻱ ﺷﻔﺎﻑ ﻭ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.
باید دید حقیقت این مقوله چیست و چه آثاری به بار دارد و در چه محدودهای تعریف شده و آیا همه امورات حاکمیتی باید در معرض افکار عمومی قرار گیرد؟ یا اینکه به عنوان یک اصل، دارای جایگاه مشخصی و محدودی در دایره حکومت میباشد.
)