ازدواج یکی مهمترین مراحل زندگی است، که اسلام اهمیتی ویژه ای، بر آن قائل است. قرآن علاوه بر اینکه بر ازدواج اهتمام میورزد؛ ازدواج را عامل آرامش، مودت و رحمت میداند و در راستای رسیدن به این آرامش، ملاکهای را برای انتخاب همسر بیان میکند. مهمترین شاخصهای که بر دیگر شاخصهها ارجحیت دارد؛ هم کفو بودن زوجین است؛ که در روانشناسی و جامعه شناسی خانواده از آن با عنوان همسانی همسری یاد میکنند. اسلام بر کفویت در بعد ایمان و اخلاق و درجات آن تاکید میکند. اما بنظر، چون اصل در ازدواج آرامش، مودت و رحمت است، ملاکهای انتخاب همسر نیز در این مسیر تعرف میشود، لذا کفویت نیز برای ارتقاء آرامش، رحمت و مودت بیشتر است. پس کفویت علاوه بر اینکه در بعد دینی، ایمانی و اخلاقی مورد تاکید است در دیگر شؤون نیز جاری و ساری است. هر چند بعد دینی و ایمانی و اخلاقی از اهمیتی ویژه برخورد دار است اما کفویت در ابعاد جسمی، اجتماعی، اقتصادی و قومیتی نیز اگر به آرامش، مودت و رحمت در بین زوجین بینجامد، مورد اهتمام دین است. کما اینکه این اصل در روانشناسی و جامعه شناسی مورد تاکید است. اما نباید از اصل مکمل در ازدواج غافل شد؛ زیرا همانگونه که زوجین از نظر جسمی و جنسی مکمل یکدیگر محسوب میشوند، در ابعاد اخلاقی، روانی، شخصیتی، اقتصادی و اجتماعی نیز میتوانند مکمل یکدیگر باشند؛ زیرا همسان همسری و کفویت، امری نسبی است و درک صد در صدی آن غیر ممکن است چرا که زوجین یا در مراتبِ ویژگیهای همسان، تفاوت دارند یا در ابعاد دیگر با هم ناهمسان هستند و یا هم در مراتب و هم در ابعاد دیگر با هم متفاوتند.
)